معرفی رشته جیت کان دو

جیت کان دو ( به چینی : 截拳道 ) یکی از ورزش‌های رزمی سرزمین چین است که توسط بروس لی ، کونگ فوکار و هنرپیشه معروف سینما پایه گذاری شد .

تاریخچه و معرفی رشته جیت کان دو
بیشتر تکنیک‌های جیت کان دو براساس هنر رزمی وینگ چون کونگ فو طراحی شده‌ است ، چرا که بروس لی تمرینات کلاسیک رزمی خود را در هنگ کنگ زیر نظر استاد ییپ من استاد بزرگ این سبک انجام داده‌ بود .

فنون وینگ چون در جیت کان دو به شکلی تغییر یافته اند که کاربردی تر باشند و استفاده از سلاح‌های سرد نیز در آن بسیار گسترده تر است . بسیاری از ضربات و حرکات سایر هنرهای رزمی به‌ آن افزوده شده اند ، به طوریکه برخی جیت کان دو را اولین رشته و الگوی هنرهای رزمی ترکیبی می‌دانند .

روش استفاده از سلاح‌های سرد در جیت کان دو بر پایه هنرهای رزمی آقای دان اینوسانتو است که بروس لی با آموزش آن و پیدا کردن اشکالات اساسی در فنون این استاد آن را به شیوه ای با قابلیت کاربردی تبدیل و برای دفاع و حمله تغییرات اساسی زیادی داده است ، اما بروس لی اعتقاد به هنر رزمی با استقاده از ضربات دست و پا داشت که از همین رو در گفته ای از ایشان نقل شده : اگر انسانی با چهار دست و چهار پا به دنیا آمد می توان گفت که ضربات به شکل پیچیده ای قابل تولید است لذا تا زمانی که اینگونه نشده فنون کاربردی و اساسی به همین شکل خواهد بود ، و بروس لی این هنر رزمی را با نام جیت کان دو و بدون پیشوند و پسوند نام گذاری کرد .

این رشته گاهی جان فان جیت کان دو نیز نامیده می‌شود . اما به نظر خود بروس جیت کان دو هر شخص جیت کان دو خود اوست پس کلمه جان فان را از ابتدای جیت کان دو حذف نمود .

مراحل آموزشی
در طول دوره آموزشی لباس هنرجویان شامل شلوار سورمه ای و تی شرت سفید و شال است که رنگ شال طی این مراحل تغییر می‌کند .

در جیت کان دو آموزش به سه طریق از جمله مقدماتی ، پیشرفته و حرفه ای صورت میگیرد ، البته اساتید دیگری آن را به دو بخش درجه ای و هنری تقسیم کرده اند که بخش هنری بسیار سخت و طاقت فرساست و به سالها ممارست و تمرینات سخت نیازمند است . در طول دوره درجه فنی لباس آن‌ها شامل شلوار سورمه ای و تی شرت سفید است و با هر درجه فنی رنگ شالبند تغییر میکند ( زرد ، نارنجی ، آبی ، سبز ، قهواه ای ، سورمه ای ، بنفش ، مشکی ، دان یک و … . )

تفاوت‌های جیت کان دو و وینگ چون
یکی از تغییرهای اساسی که بروس لی در سیستم چی سائو وینگ چون انجام داد ، شکل ایستادن هنگام انجام چی سائو بود . در وینگ چون پاها روبروی هم و به اندازه عرض شانه‌ها ازهم جدا می‌باشند ، پاشنه‌ها به طرف بیرون و زانوها به طرف داخل قرار می‌گیرند . به نظر بروس لی این ایستادن باعث کندی و سنگینی حرکت بدن بود و قسمت زیادی از بدن در معرض ضربه حریف قرار داشت ، برای همین در جیت کان دو ، چی سائو با پای راست یا چپ جلو ایستاده و پاشنه پای عقب بالا انجام می‌شود .

دیگر تغییر بروس لی روی فوک سائو بود که برخلاف وینگ چون تکنیک‌های دست را با پشت دست ، ساعد یا بند انگشتان که آن‌ها را غیرطبیعی و موجب زخمی شدن فرد می دانست ، انجام نمی داد و ضربات دست را به سبک بوکسورها اجرا می کرد .

ابداع سبک جیت کان دو
پس از سفر بروس لی از هنگ کنگ و عدم دسترسی به استاد ییپ من ، او به فکر ایجاد روشی رزمی افتاد . ایده جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد . مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت . با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد ، اما معتقد بود که آن مبارزه بیش تر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته است آن طور که انتظار دارد از تکنیک های وینگ چون استفاده کند ، بعلاوه او دیگر نمی‌توانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسخ ها از استادش دور بود .

او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشته‌هایش بپردازد . به همین خاطر با تاکید بر «کاربردی بودن ، انعطاف پذیری ، سرعت و کارآمدی» به توسعه ی سیستم جدیدی پرداخت . او شروع به استفاده از روش‌های آموزشی متفاوتی کرد : بدنسازی برای افزایش قدرت ، دویدن برای افزایش استقامت ، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روش‌های دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود .

لی بر آنچه که «روش بی روشی» می‌نامید بسیار تاکید داشت . ایده‌ای که بیانگر رهایی از روشهای فرمالیته ( همان سبکهای سنتی ) بود . بروس لی احساس می کرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» ( آموخته‌های بروس لی از هنرهای رزمی ) نامیده است ، محدود کننده‌ است و به همین خاطر آن را به آنچه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد ، تغییر شکل داد . نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگی‌های خاصی برداشت می‌شد که هر سبکی به نوبه خود ادعا می‌کند ، درحالی که ایده ی هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود .

منبع : ویکی پدیا