معرفی رشته آیکیدو

Rate this post

آیکیدو ( به ژاپنی : 合気道 Aikidō ) یک هنر رزمی ژاپنی است . بنیان گذار این هنر رزمی “موریهه اوشیبا” نام دارد که در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ به دنیا آمد ، و اغلب به او لقب استاد بزرگ ( به ژاپنی : O’Sensei グレートティーチャー ) را دادند . که به معنی “طریقه هماهنگی روح و روان” است و هدف اوشیبا از خلق چنین هنری این بود که بتواند بدون آسیب زدن به حریف از خود دفاع کند .

تاریخچه و معرفی رشته آیکیدو
به صورت فیزیکی آیکیدو هنری است که با تغییر مسیر ها و جنبش های گوناگون نیروی حریف را بازگردانده و در انتها به قفل مفصل‌های حریف می انجامد . این ورزش از دایتو ریو آیکی جوجیتسو مشتق شده که گفته میشود موریهه اوشیبا در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادی به خاطر عقاید دین “اوموته – کیو” این واگرایی را انجام داده است برخی دیگر از تکنیک‌ها و گرفتن‌ها نیز از کنجیتسو ناشی شده است.

تمرکز ورزش آیکیدو در مشت و لگ زدن به حریف نیست ، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای بدست آوردن کنترل حریف ها یا دور کردن آن‌ها از خود است . آیکیدو یک هنر ایستا نیست ، بلکه تاکید فراوانی بر حرکات و جنبش‌های داینامیک دارد .
هنرجویان ارشد اوشیبا رویکرد های مختلفی به آیکیدو داشتند ولی امروزه آیکیدو در سراسر جهان در سبک های مختلفی تدریس میشود .

ریشه‌ شناسی و فلسفه عمومی کلمه آیکیدو :

Ai | آی | 合 : به معنای به هم پیوستن ، هماهنگی

Ki | کی | 気 : به معنای روح ، نیروی درونی ، انرژی طبیعی بدن

Do | دو | 道 : به معنای راه و روش

کلمه “آی ( 合 )” اساساً به معانی هماهنگی ، ترکیب ، متحد ، پیوستن به یکدیگر و ملاقات است . برای مثال : 合同 به معنی اتحاد و ترکیب ، 合成 به معنی ( مخلوط ) ، 結合 به معنی ( متحد / ترکیب / ملحق شدن ) ، 連 合 به معنی ( اتحادیه / اتحاد / انجمن ) ، 統 合 به معنی ( ترکیب / وحدت )، و 合意 به معنی ( توافق ) است . یک شیوه دیگر معنی برای استفاده در روابط متقابل نیز وجود دارد برای مثال : 知 り 合 う (برای شناختن یکدیگر) ، 話 し 合 い ( صحبت کردن / گفت و گو / بحث و مذاکره ) ، و 待 ち 合 わ せ る ( ملاقات با تعیین وقت قبلی ) معنی می شود .

کلمه “کی ( 気 )” معمولاً برای توصیف احساسات استفاده میشود برای مثال : なになに気がする ( من احساسی میکنم ) و 気 持 ち ( احساس / حس ) . این واژه به معنی “انرژی” یا “نیرو” نیز استفاده میشود ، به عنوان مثال در 電 気 ( نیروی برق ) و 磁 気 ( انرژی مغناطیس ) تعبیر میشود . همچنین می تواند آن را به جمبه های معنوی و مردمی تعمیم داد به عنوان مثال : 気 質 ( روح / صفت / خلق و خو ) معنی میشود .

کلمه “دو ( 道 )” که در هنر های رزمی دیگر مثل جودو و ای آی دو و … و همچنین در واژه معمولی مثل ( shodō ) به معنی خوشنویسی ژاپنی ، ( KADO ) به معنی گل ها و ( chadō یا sadō ) به معنی مراسم چای استفاده شده است در حالت کلی به معنی ( راه ، طریقت ، شیوه ) است .

بنابراین ، از نقطه نظر صرفا زبانی ، آیکیدو به معنی “شیوه ترکیب نیرو” است و بر اساس قانون “آیکی” که در مورد هنرهای رزمی صحبت میکند این واژه را به معنی “راه هایی برای کنترل مهاجم با حداقل تلاش و نیرو” تعبیر میکند . این بدین معنیست که باید از ریتم و زمان حمله حریف آگاهی پیدا کنیم و آن را درک کنیم که این شبیه اصولی است که جیگارو کانو ( کانو جیگورو ) بنیانگذار جودو معرفی کرده است .

روش رزمی آیکیدو
حرکات پایه در آیکیدو حرکات طبیعی هستند و بیش‌تر حملات در این سبک به صورت ذاتی و با الهام از ذات طبیعت انجام می‌شوند . یک آیکیدوکا، بدون تلاش برای حمله یا تهاجم تنها می‌کوشد تا خود را با شرایط هماهنگ کرده و در برابر حملات احتمالی حریفان ، بدون استفاده از مشت و لگد از خود دفاع نماید . یک آیکیدوکا واقعی بهتر می‌داند که قدرت خود را بدون ضربه زدن به دیگران یا بدون تحقیر آنان ، حفظ نماید .

سبکهای آیکیدو
آی کی کای ( سبک اصلی )
آیکیدو یوشینکان
شین شین تویستو
تومیکی ریو

تمرین و پرورش
در آیکیدو ، همانطور که تقریباً در تمام هنرهای رزمی ژاپنی دیده میشود ، هر دو جنبه “جسم” و “روح و روان” مورد پرورش قرار میگیرد . پرورش جسمی در آیکیدو متنوع است به طوری که برای این منظور در هر جلسه با تمرین های عمومی و حتی تمرینات خاصی این مساله را پوشش میدهند . از آنجا که بخش قابل توجهی از هر جلسه آیکیدو شامل پرورش جسمی و فکریست ، اولین چیزی که اکثر دانش آموزان یاد می گیرند چگونگی پرتاب شدن ، سقوط و یا به اصطلاح اوکمی است برای این منظور تکنیک های خاصی برای حمله هر دو نفر پیشبینی شده است . پس از آموختن تکنیک های پایه ، هنرجویان دفاع آزاد علیه حریف های متعدد و تکنیک های برای دفاع در مقابل سلاح و حتی دفاع با سلاح را تمرین میکنند .

نقش مدافع و مهاجم
آیکیدو در مرحله اول نیاز به دو حریف و شریک تمرینی برای حرکات از پیش تعیین شده ( کاتا ) به جای آزادی عمل برای یادگیری الگوی اولیه را دارد که به کسی که دفاع میکند اوکه ( UKE ) و کسی که حمله میکند توری ( TORI یا 取り ) یا شیته ( shite یا 仕手 ) با توجه به سبک آیکیدو گویند که در تکنیک هایی که توری پرتاب میشود به آن ناگه ( NAGE یا 投げ ) نیز گفته میشود که باروشی به نام “اوکمی” یا سقوط کردن نیروی تکنیک را خنثی میکند . هردو نقش اوکه و توری در آیکیدو ضروریست این دو نقش بر اصول اختلاط و سازگاری بنا شده است بنابراین توری شیوه اجرای تکنیک را می آموزد در حالی که اوکه شیوه کنترل نیرو و انعطاف پذیری بدن را تمرین میکند . به شیوه دریافت تکنیک و فرود آمدن “اوکمی” گفته میشود که با این کار نیرو و تعادل خود را بدون آسیب بازمیگرداند . در تکنیک های پیشرفته گاهی اوکه تکنیک را بازمیگرداند و یا به اصطلاح بدل میکند که به این تکنیک ها کایشی وازا (返し技 kaeshi-waza) میگویند . اوکمی (Ukemi 受身) روشی صحیح برای دریافت تکنیک بدون صدمه برای حریف است که با توجه به محیط ، تکنیک و میزان انرژی ، عکس العملی مناسب است که معمولا با خوردن زمین ( سقوط ) همراه است . به طور کلی اوکمی بخش از آیکی دو به شمار میرود که تضمینی برای سلامتی حریف بعد از تکنیک است در غیر این صورت تکنیک ها با شکستگی و پرتاب همراه است .

سلاح ها
سلاح ها در آیکیدو مشتمل بر یک چوب نسبتا کوتاه ( ۱۲۰ سانتی متری ) به نام جو ( Jo ) ، شمشیر چوبی ( کن یا بوکن Bokken ) و چاقو به نام تانتو ( Tanto ) است که امروزه در برخی باشگاه ها استفاده از سلاح های گرم و خلع سلاح نیز مطرح شده است . در برخی سبک ها مثل ایواما و موریهیرو سایتو زمان زیادی را صرف تمرین با چوب و شمشیر را تحت نام آیکیجو و آیکیکن میکنند . آیکیدو بر مبنای دست خالی در مقالا شمشیر و نیزه توسعه یافته پس اساس تمامی تکنیک ها همین منشاء است .

لباس و رتبه بندی
هنرجویان آیکیدو ( که در خارج از ژاپن به آنها آیکیدوکا گفته میشود ) به طور کلی با گذراندن مقاطعی به نام “کیو” و پس از آن به درجه “دان” میرسند . هرچند در برخی از کلاس ها رنگ های مختلفی استفاده میشود ولی در آیکیدو رنگ کمربند “سفید” و “مشکی” است که نشان دهنده رده “کیو” و رده “دان” است . معمولا در کلاس ها به افراد زیر ۱۶ سال اجازه بستن کمربند مشکی یا ورود به آزمون رده “دان” داده نمیشود . لباس مورد استفاده در آیکیدو “آیکیدوگی” نام دارد که بسیار شبیه لباس “کیکوگی” است که برای بسیاری از ورزشهای رزمی مدرن امروزی استفاده میشود که شامل یک بالاپوش و شلوار و کمربند است . در سیستم های آیکیدو در رده های بالا ( معمولاً رده دان و کمربند مشکی ) از شلواری سنتی و پلیسه دار به نام هاکاما ( همان لباسی که در کن‏ دو و .ای آی دو استفاده میشود ) به عنوان مکمل لیاس استفاده میشود در اکثر باشگاه ها برای مدرس ها و هنرجویان رده دان این لباس از پیش تعیین شده است .

منبع : ویکی پدیا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مقایسه محصولات
لیست مقایسه محصولات شما خالی می باشد!