معرفی رشته ساواته

ساوات ( به فرانسوی : Savate ) یا بوکس فرانسوی ( به فرانسوی : boxe française ) یک هنر رزمی فرانسوی که در آن استفاده از ضربات دست ، پا و سلاح‌های سرد آموخته می‌شود .

هنر رزمی ساوات که در ایران با نام ساواته شناخته می شود ، روشی مشابه کیک بوکسینگ است که در هنگام مبارزه از کفش استفاده می‌شود . این ورزش از ابتدای قرن نوزدهم با نام شوسان ( Chausson ) و با الهام از بوکس انگلیسی ولی با تفاوت مشهود در استفاده از ضربات پا پایه گذاری شد .

تاریخچه و معرفی رشته ساواته
مایکل کاسیوس یک بوکسور فرانسوی بود که شوسان ( مبارزات خیابانی فرانسه ) را سازماندهی کرد . «مایکل کاسیوس» ( ۱۸۶۹- ۱۷۹۴ ) در محله بلویل پاریس متولد شد . او فردی بود که تا حدود زیادی روش مبارزات خیابانی در فرانسه را سازماندهی کرد و آن را هنر ساوات نامید . تلاش‌های او در طبقات مختلف جامعه نتیجه داد به طوری که اشراف و هنرمندان فرانسه علاقه‌مند به ساوات شدند . «دوک ارلان» – «کنت لاباتت» – «لرد هنری‌ سی‌مور» و نقاش مشهور «پائول گاوارنی» از این دست افراد بودند .

شاگردان اصلی کاسیوس برادران لکور بودند . چنان در واقع برادران لکور با نام‌های «چارلز لکور» و «هربرت لکور» را نیز می‌توان بنیان گذاران این هنر رزمی دانست . این دو پیشگامان ساواته در سال ۱۸۳۰ با ایجاد نظم و ساختار فنی که در طی زمان رشد و ارتقا یافت، نام «ساوات» به معنی «کفش کهنه» را به مبارزات خیابانی فرانسه اطلاق کردند .

به تدریج ساواته در فرانسه عمومیت یافت . «ژوزف پیر چارلمونت» ( ۱۹۱۴ – ۱۸۳۰ ) شاخص‌ترین قهرمان ساواته در فرانسه در نیمه دوم قرن نوزدهم بود . وی در سال ۱۸۹۹ نخستین کتاب ساواته ( بوکس فرانسوی ) را به رشته نگارش درآورد . پسر وی «چارلز چارلمونت» ( ۱۹۴۴ – ۱۸۶۲ ) نیز یکی از نام‌آوران ساواته گشت .

درجات فنی
1- دستکش آبی
2- دستکش سبز
3- دستکش قرمز
4- دستکش سفید
5- دستکش زرد
6- دستکش نقره‌ای ( بالاترین درجه فنی )

سبک‌ها
مسابقات ساواته در دو سبک آسوت و کامبت برگزار می‌شود .
در آسوت تنها دقت در اجرای نمایشی تکنیک‌ها مورد نظر است .
در کامبت ضربات به صورت کامل به حریف وارد می‌شود . مسابقات کامبت به دو شیوه ، با محافظ سر و گردن و بدون محافظ برگزار می‌شود .

قوانین مسابقات
مسابقه ساواته در راندهای مختلف برگزار شده که بین هر راند زمان مشخص استراحت در نظر گرفته شده‌ است .
براساس قوانین ، هر رقابت می‌تواند در دو – سه – چهار یا پنج راند برگزار شود . مدت زمان راندها بین یک دقیقه ، یک دقیقه و نیم تا دو دقیقه متغیر است .
زمان استراحت بین هر راند rest minutes یک دقیقه‌ است .

قوانین داوری
مسابقات توسط هیات ژوری شامل داوران کناری و داور وسط ، مورد قضاوت قرار می‌گیرد .
وقت نگه دار ، کمیته پزشکی و بازرس وسایل ایمنی این هیات را یاری می‌رسانند .
ناظر رسمی مسابقه مرجع عالی مسابقات است که بر عمل کرد هیات ‍ژوری نظارت می‌کند .

ساواته در ایران
ساواته در سال ۱۳۴۰ توسط مهدی کامران وارد ایران شد و در باشگاه‌هایی چون ایران امروز و دیهیم تدریس گردید .
کامران ، ساواتور مقیم فرانسه دارای دستکش نقره ای ( عالی ترین درجه فنی در هنر رزمی ساواته ) و از شاگردان مستقیم کنت پیر باروزی ( ۱۹۹۴-۱۸۹۷ ) قهرمان افسانه‌ای و سرشناس ساواته فرانسه ( موسس فدراسیون ساواته فرانسه ) بود .

در مدت کوتاهی ساواتورها و ساواتریس‌های ایرانی به فراگیری این هنر رزمی زیر نظر مهدی کامران پرداختند . از شاگردان به نام کامران می‌توان ساواتورهایی چون برادران معظمی ، حمیدرضا توکل شعار ( رییس انجمن ساواته ایران ) ، مصطفی زاکانی ، ناصر نظری ، اسماعیل کاظمی ( عضو هیات مدیره انجمن ) و عباس تفنگچی را نام برد .
فریدون معظمی و فرامرز معظمی پس از مهدی کامران نخستین ساواتورهایی بودند که در ایران آموزش دیده و به واسطه شایستگی خود و تحمل تمرینات دشوار کامران و گذراندن سلسله مراتب کامل فنی ، موفق به دریافت دستکش نقره ای از بنیان گذار ساواته در ایران و سپس کنت پیر باروزی شدند . با خروج بنیان گذار این ورزش از کشور ، ساواته دوران رکود خود را تا سال ۱۳۸۴ پشت سر گذاشت ، تا این که در سال ۱۳۸۶ فعالیت مجدد و تشکیلاتی این رشته با مجوز اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی ایران تحت عنوان انجمن ساواته ایران پس از ثبت و اخذ تاییدیه از قوه قضائیه و وزارت امور خارجه به طور رسمی و قانونی در ایران آغاز شد .

منبع : ویکی پدیا