نقش اخلاق در ورزش های رزمی

ورزشکار بی اخلاق یعنی ورزشکارنما ! یعنی شخصی که به فعلی مشغول است اما از باطن آن عمل بی خبر است . این مطلب را با یک سئوال اساسی آغاز میکنم :
شما ترجیح می دهید یک ورزشکار با صفت برنده باشید یا یک ورزشکار پهلوان صفت ؟

مولانا واعظ کاشفی ، دانشمند قرن نهم و دهم هجری ، درباره خصوصیات یک پهلوان واقعی چنین می نگارد :
اگر پرسند : که را پهلوان توان گفت ؟ بگوی : آن کس که دوازده صفت داشته باشد ، و آن عبارتند از :

اول : ترس از خدا و به عبارتی خشیت از خدا داشته باشد ، به جهت این که هم علم در این صفت دارد و هم قوّه و قدرت ، که بدون ترسو از خدا ، مایه فساد و نشر است .
دوم : متابعت از شرع
سوم : تن قوی
چهارم : زبان خوش
پنجم : دل دلیر تن قوی دارد ، جان و روان قوی و ظرفیت بسیار که از حرف سخت و درشت جاهلانه ، از کوره در نرود و متابعت هوای نفس نکند ، که مبادا بر این سبیل به دیگران آسیب رسد .
ششم : فرد کامل
هفتم : صبری تمام
هشتم : علم به کمال
نهم : تلاش و کوشش دایم
دهم : خلقی پسندیده
یازدهم : دوری از حرام و پوشانیدن خویش از محرمات و ستر عورات و اجتناب از محرمات الهی .
دوازدهم : نعمتی بر دوام

همواره در عرصه ورزش و خصوصا ورزش های رزمی افرادی هستند که نامشان از یادها فراموش نمی شود و به نیکی از آنها یاد می شود ، مهم نیست شما در چه دایره ای از معروفیت و شهرت قرار دارید ، مهم نیست در یک باشگاه کوچک تمرین می کنید یا در سطح مسابقات کشوری یا جهانی شناخته شده اید ! مهم این است که در این دایره که از افرادی که با شما تمرین می کنند یا با شما برخورد دارند قبل از اینکه از مهارت ورزشی و هنر رزم و توانایی رزمی شما آگاه شوند از منش و رفتار و متانت شما پی به جلوه ای ناپیدا از فعالیت شما ببرند .
یک رزمی کار حرفه ای متواضع ترین فرد در جامعه است البته تواضع و اخلاق منافاتی با احقاق حقوق ندارد . البته گاهی بزرگمردان ورزش را دیده ایم که برای حفظ حریم و حرمت خود بر سر حق و حقوق خود هم مجادله ای نداشتند .

اگر برای هر شغل و حرفه ای هنجار ها و اخلاقها و رفتاری تعریف شود به صراحت و با قاظعیت می توان گفت پسندیده ترین و زیبا ترین منش و رفتار را می توانید در ورزش علی الخصوص ورزش رزمی بیابید .
هیچ منافاتی ما بین مهربانی و عطوفت و ورزش های رزمی نیست ، همانگونه که یک رزمی کار باید به اساتید خود و شاگردان ارشد تر از خود و همچنین به محل تمرین خود احترام بگذارد باید بداند که این احترام را به اعضایی که از او جدیدتر و مبتدی تر هستند نیز باید بگذارد . فخر فروشی و قدرت نمایی در ورزش های رزمی هیچ جایی ندارد . اگر رزمی کاری به عناصر آلوده است قطعا مسیر را اشتباه می پیماید و فرجام خوبی در انتظار او نخواهد بود .
اگر خیلی وقت است که رزمی کار میکنید این مساله را به خوبی درک میکنید :
آیا یادتان می آید در ابتدا که به فرا گرفتن هنرهای رزمی مشغول بودید همواره در پس ذهن خود و یا بعد از یاد گرفتن تکنیک و فن در فکر استفاده از آن در یک درگیری بودید ؟ اما چه می شود که بعد از طی درجات و اصطلاحا خوردن خاک باشگاه و زمین مبارزه از این طرز تفکر دور میشوید ؟ تنها دلیل آن این است که ورزش های رزمی روح شما را پالایش و به آن وسعت می بخشد .
روح شما در احترام متقابل بین شما و  همرزم هایتان در مسیر فراگیری هنرهای رزمی و رسیدن به کمال در این مسیر پالایش و آراسته خواهد و به نگین هایی از اخلاق پهلوانی از جمله : مروت ، جوانمردی ، تواضع ، خشوع ، راستگویی ، مهربانی و … مزین می گردد .
به قدری ملاک و معیارهای اخلاقی در ورزش محکم و با پشتوانه است که به قاطعیت می توان از آن به عنوان بهترین سرلوحه اخلاق در جامعه مطرح کرد .

منبع : رزم آور