معرفی سلاح نانچیکو

نانچیکو ( به ژاپنی : ヌ ン チ ャ ク ) یک سلاح سرد سنتی اوکیناوایی است که از دو میله ی باریک تشکیل می‌شود که در انتها با یک زنجیر یا طناب کوتاه به هم متصل شده‌اند .

تاریخچه و معرفی سلاح نانچیکو
یک باور عامیانه بسیار معروف می‌گوید که نانچیکو در اصل یک ابزار خرمن کوبی برای جدا کردن برنج از شلتوک بوده که کشاورزان ژاپنی آن را به شکل یک سلاح مرگبار درآوردند تا با آن به نبرد سامورایی‌ها بپردازند . اما در حقیقت کشاورزان اوکیناوایی نانچیکو را با تغییر در نوعی لگام اسب در قرن هفدهم ابداع کردند . در آن زمان دایمیو ایالت ساتسوما که اوکیناوا را به نیز تصرف کرده بود ، نگهداری سلاح برای کشاورزان را ممنوع کرده بود ، به همین دلیل کشاورزان به سراغ سلاح‌های جایگزین دیگری رفتند . ظاهر نانچیکو طوری بود که مأموران حکومت آن را با نوعی اسباب بازی یا یک تکه چوب بی خطر اشتباه می گرفتند . در حالیکه این تکه چوب معمولی در واقع سلاح دفاعی مؤثری بود .

با این حال نانچیکو در گذشته سلاح محبوبی نبود . این حقیقت را می توان از این نکته دریافت که در هیچ‌ یک از ده‌ها کاتای سنتی کاراته از این وسیله استفاده نمی‌شود . این موضوع احتمالاً به دلیل کارایی ناچیز این سلاح در مقابل سلاح‌های دورزن همچون شمشیر و چوب بوده است ، البته شخصی که مهارت خوبی در استفاده از نانچیکو داشت به راحتی می توانست چندین شخص مجهز به خنجر یا بی سلاح را شکست دهد . همچنین مخفی نگهداشتن نانچیکو هم بسیار آسان بود ، در نتیجه در اوکیناوا نانچیکو در درجه ی اول به عنوان یک وسیله ی دفاع شخصی در مقابل دزدان و اوباش مورد استفاده بود .

در دوران معاصر نانچیکو با توجه به ساختار ساده و کارآمدی بالا در مبارزه ی خیابانی تولد دوباره ای یافته‌ است . بخشی از این محبوبیت نیز به فیلم‌های بروس لی مربوط می‌شود . بروس لی از این سلاح در فیلم های خشم اژدها ، راه اژدها ، اژدها وارد می‌شود و بازی مرگ بهره جست .

از آنجا که نانچیکو یکی از سلاح‌های سنتی اوکیناوایی معروف به کوبودو است ارتباط نزدیکی با کاراته دارد . این سلاح وارد سبک‌های کره ای همچون تکواندو و هاپکیدو نیز شده‌ است . در اسکریما هنر رزمی فیلیپینی نیز سلاحی بسیار شبیه به نانچیکو به نام تاباک تویوکو مورد استفاده است . شیوه ی استفاده از این سلاح سبک‌های متفاوتی دارد . در سیستم اوکیناوایی بیشتر برای تکنیک‌های قفل کننده و خفه کننده از آن استفاده می شود اما در سیستم فیلیپینی بیشتر تکنیک های ضربه ای با آن انجام می‌شود .

بخش‌ها
هیمو (Himo) : طنابی که دو دسته نانچیکو را به هم متصل می‌کند .
آنا (Ana) : سوراخی که طناب (Himo) از آن رد می‌شود و در دسته نانچیکو قرار دارد .
کوساری (Kusari) : زنجیری که دو دسته نانچیکو با آن به بسته متصل شده‌اند . ( بعضی از نانچیکوها دارای طناب و بعضی ، زنجیر هستند )
کونتوه (Kontoh) : جایی که زنجیر یا طناب به بدنه متصل می‌شود .
جوکونبو (Jukon-bo) : قسمت بالایی دسته ( نزدیک به دسته )
چوکونبو (Chukon-bu) : قسمت مرکزی دسته
کیکونبو (Kikon-bu) : قسمت پایینی دسته
کونته‌ای (Kontei) : انتهای دسته ها

در چین به چوب حمله کننده ، چوب اژدها (به چینی : 龍棍) و به چوب دسته ، چوب یانگ (به چینی : 陽棍) می گویند . دسته نانچیکو چینی گرد است اما نانچیکو اوکیناوایی هشت وجهی است که باعث وارد کردن جراحات بیشتری به هدف می شود . بلندی آن باید به حدی باشد که بتواند در هنگام بالا گرفتن از بازو محافظت کند . بلندی طناب یا زنجیر هم باید به حدی باشد که بتوان دسته ها را بتوان به راحتی بدور کف دست قرار داد . یکسان بودن اندازه دو دسته و داشتن تعادل آن‌ها در دقت ضربات بسیار تاثیرگذار و مهم است . تعادل دسته‌ها باید به سمت خارج آن‌ها باشد تا بتوان به راحتی با آن‌ها ضربه زد و در چرخش آن‌ها را کنترل نمود . دسته ها در گذشته از چوب درختان محکمی همچون بلوط ساخته می شده است .

سبک های رسمی
بطور معمول در هنرهای رزمی اوکیناوایی و کاراته کاربرد دارد . در اسکریما (با نام توباک – تویوک) که از هنرهای رزمی فیلیپین است و نیز در تکواندو و هاپکیدو نیز به کار می رود . نحوه کار با آن در هر سبکی متفاوت است . در روش سنتی اوکیناوایی از آن بیشتر برای گرفتن و قفل حریف استفاده می‌شود . در هنرهای رزمی فیلیپین بیشتر برای ضربه زدن استفاده می شود . در سیستم کره‌ای هم ، برای حرکات ترکیبی دفاع و حمله (ضربه و قفل) به کار می رود . نانچیکو می‌تواند بصورت تکی یا دوتایی استفاده شود . روش‌هایی در ترکیب نانچیکو با تکنیک‌های بدون سلاح ایجاد شده‌است :

Mouhébong Taekwondo : ترکیب نانچیکوی کره ای و تکواندو
Nunch-Boxing: ترکیب نانچیکو با مشت و لگد
Nunchaku en savate: ترکیب ساواته (یک هنر رزمی فرانسوی با ترکیب بوکس غربی و لگد) و نانچیکو

سبک آزاد
نانچیکوی سبک آزاد ، سبکی جدید است که بیشتر از آن برای مقاصد نمایشی استفاده می‌شود تا یک سلاح . با گسترش شیوع هنرهای رزمی در اینترنت و علاقه مردم به یادگیری آن ، این سبک نیز رو به گسترش است که مسابقات آن نیز توسط انجمن جهانی نانچیکو برگزار می‌شود . در بعضی از هنرهای رزمی نیز از نانچیکو برای بهتر شدن واکنش‌ها ، کنترل دست و مهارت دیگر استفاده می شود . داشتن نانچیکو در کشورهایی همچون نروژ ، کانادا ، روسیه ، شیلی و اسپانیا آزاد است و ممنوعیت قانونی ندارد . اما در بعضی کشورها همانند آلمان ، سلاحی ممنوع به حساب می‌آید .

منبع : ویکی پدیا