آدمک چوبی وینگ چون دیواری

وینگ‌چون (به چینی: ：咏春拳) وینگ چون یکی از سبک های رزمی چینی یا ووشو و کونگ‌فو می باشد که دارای فلسفه ویژه و قدمت حدودا 350 ساله است.این روش مبارزه که ابتدا به نام سئولیم تائو یا سئونیم تائو (به معنی روش ایده کوچک)معروف بود ابتدا توسط اساتید ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود ،که بر خلاف سبک های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی برای حملات ساده ،سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه های خاص به خصوص زاویه 45 درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود . وینگ چون توسط یک زن طراحی شده، بر همین اساس افرادی که در این رشته فعالیت می کند از همان آغاز متوجه می شوند که قدرت هیچ نقشی در این هنرهای رزمی ندارد. سه فرم دست خالی و بدون سلاح ماهیت کامل این هنر را پوشش می دهد. همچنین وینگ چون از چوب بلند و چاقوی های پروانه ای محبوب چین جنوبی استفاده می کند.

وینگ‌چون که معنای تحت‌اللفظی آن “زیبایی بهار” یا “بهار جاودانه” است ، یکی از محبوبترین سبک‌های هنرهای رزمی چینی است . مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود ، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته‌ است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است. در وینگ چون سنتی برای افزایش مهارت در فنون و مبارزه نزدیک از آدمک چوبی وینگ چون یا Wooden Dummy استفاده می کنند . تمرین با آدمک چوبی وینگ چون علاوه بر تقویت عضلات دست و پا و تحکیم استخوان ها برای تبحر در تکنیک ها و استقرار در اجرای فنون تدافعی و تهاجمی موثر بوده و گردش خون و انرژی را تسریع و تقویت می نماید . در واقع آدمک چوبی وینگ چون ضربه زدن واقعی به یک هدف واقعی را آموزش می دهد و نیرو دست ها و زاویه حملات آنها را بهبود می بخشد . آدمک چوبی وینگ چون، یا به عبارتی مرد چوبی وینگ چون، مجسمه ای چوبی است که دارای بازوهایی به عنوان دست و پا، ارتفاع آدمک 145 سانتی متر و عرض کل آدمک 145 سانتی متر میباشد، وینگ چون کاران و جیت کاندو کاران از این آدمک چوبی ، برای توسعه مهارت های خود در دفاع و ضربه زدن به عنوان شریک تمرینی خود استفاده می کنند.